WSPÓLNA PRACA I ZABAWA
Okazuje się, że wiele czasu w pierwszych klasach poświęca się tam na zapewnienie dzieciom komfortu przebywania w szkole, nauczenie ich wspólnej pracy i zabawy. Celem jest ukształtowanie cierpliwych, uważnych, kontrolujących swoje emocje i chętnych do nauki uczniów, gotowych do wzięcia odpowiedzialności za siebie i innych. Większą wagę przykłada się do rozwoju osobistego i społecznego niż samych osiągnięć w nauce. To raczej amerykańscy rodzice z klasy średniej jawią się jako skupieni na osiągnięciach szkolnych swoich dzieci (Elkind, 1987). Wbrew mitom na temat innych kultur, nie istnieją dane świadczące o tym, że azjatyccy uczniowie przeżywają więcej lęków związanych ze szkołą niż ich amerykańscy koledzy (Crystal, Chen, Fuligni i in., 1994). W krajach azjatyckich już od pierwszych klas szkoły podstawowej przywiązuje się dużą wagę do edukacji. Japońscy uczniowie spędzają w szkole dwie trzecie roku (amerykańscy – tylko pół roku), zajęcia w krajach azjatyckich trwają najczęściej osiem godzin przez pięć dni w tygodniu i pół soboty. W klasach amerykańskich ponad połowę czasu poświęca się na zajęcia nie związane bezpośrednio z nauką, podczas gdy 74% czasu w Japonii i 90% czasu lekcyjnego w Chinach przeznaczono na pracę nad programem szkolnym.
